3 maart 2002
Home ] Up ] 21 februari 2002 ] 22 februari 2002 ] 23 februari 2002 ] 24 februari 2002 ] 25 februari 2002 ] 26 februari 2002 ] 27 februari 2002 ] 28 februari 2002 ] 1 maart 2002 ] 2 maart 2002 ] [ 3 maart 2002 ] 4 maart 2002 ] 5 maart 2002 ] 6 maart 2002 ] 7 maart 2002 ] 8 maart 2002 ]

 

Zondag 3 maart 2002   Mazatlán

Vandaag is het Jans dag: hij maakt het programma. We ontbijten op de hotelkamer met jus d'orange en een zoet broodje. Na een blik op de bewolkte hemel valt het besluit om de bezienswaardigheden van de stad te gaan doen. De eerste stop is het Museo de Arte, drie straten verderop. We zijn de enige bezoekers. Het museum heeft mooie stukken, opvallend is wel weer dat men veel bloederige taferelen schildert.
Mazatlán - Museo de Arte - 'Amsterdam'Een leuk schilderij vinden wij een "Gezicht op Amsterdam" van een Mexicaanse schilder. Hij is er in geslaagd ons grauwe grachtenbeeld van Amsterdam in warme Zuid-Amerikaanse kleuren te vatten en het toch nog Hollands te laten lijken.

Het volgende programmapunt is wat inspannender: we gaan de een na hoogstgelegen vuurtoren van de wereld beklimmen. Die staat op een heuvel aan de zuidpunt van Mazatlán. Onderaan de heuvel waar "El Faro", de vuurtoren, op staat kopen we nog water, en dat blijkt een verstandige zet.
Mazatlan - de klim naar El FaroHet is een pittige klim. Zwetend en met rode hoofden bereiken wij, niet zo sportievelingen, de top. Het uitzicht is magnifiek -aan de overkant zien we onder andere Isla Del Piedra, dat voor morgen op het programma staat- en er is een verkoelend briesje.

We dalen na een halfuurtje weer af, drinken een koffie (of wat de Mexicanen die naam geven) en eten een Quesadilla langs de route naar het hotel. We moeten daar even schoenen wisselen is het idee, we zijn allebei al aardig versleten en de dag is pas half om. Mazatlán - 19e eeuwse cathedralDan gaan we naar het centrum van de stad, waar we de kathedraal bekijken. Naast de ingang worden rozenkransen verkocht, en dat verbaast Lies. Je moet als katholiek toch ergens je rozenkrans vandaan halen natuurlijk, maar dat ze gewoon verkocht worden, dat had ze niet gedacht. Er zijn veel leuke winkels, een hele dure herenmodezaak met plastic pinguïns in de etalage tussen de pakken, een winkel die Señor Frogs heet en die helemaal gevuld is met dingen met hun beeldmerk (een kikker) erop, bruidsmodezaken zijn er meer dan op het eerste gezicht logisch lijkt. Er wordt vrij conservatief apart gewoond, meestal tot het huwelijk. De bruidsmodezaken leveren alles voor het huwelijk: jurk, sluiers, pak, taart, ringen, bloemen, kroontjes en kussentjes en wat niet al ligt in de etalages. Er is een parkje, met een geometrisch patroon van paadjes en perkjes, witte lantaarns, groene gietijzeren bankjes en een overdekt podium in het midden.

Het volgende programmapunt is het aquarium. Het is mooi, veel tropische gekleurde visjes en een paar grote: een haai, een enorme sidderaal, twee keer zo lang als zijn bakje groot is. Buiten zijn er nog meer dieren te zien: krokodillen, schildpadden en veel vogels. De papegaaien zijn leuk, maar allemaal gekortwiekt. Grappig dat ze blauwe reigers en "gewone" Nederlandse eenden als dierentuindieren houden. Er is ook een papegaaienshow, en later zien we zeeleeuwen de gebruikelijke kunstjes doen, met ballen balanceren en klappen in de voorvinnen.

Mazatlan - Acuario - crocodillo

We vinden dat we dan wel genoeg gelopen hebben en laten ons in een Pulmonia terugbrengen naar het hotel, terwijl de zon, die zich na de ochtendwolken de hele dag heeft laten zien, achter de drie rotsige eilandjes in zee verdwijnt. Mazatlán - schemeringWe douchen en liggen een uurtje op bed, om bij te komen van al de cultuur-historische-panoramische-biologische-culinaire, kortom Mexicaanse indrukken. De magen behoeven nu toch ook wel weer wat vulling, dus lopen we de boulevard af naar een van de vergane-glorie restaurants aan de Olas Altas boulevard. Er staat geen naambord meer op, alle ramen zijn vervangen door plastic panelen. Ter decoratie hangen er dode doosvisjes aan het plafond, en er hangen oude zwart-wit foto's van vroeger tijden aan de muur, met omkrullende, vergeelde randen. Er zitten alleen maar Mexicanen, en we zouden moeten weten dat dat slecht nieuws is… maar we bestellen toch. Jan krijgt een maaltijdsalade met tonijn en dat slaat op het gebied van gepeperd werkelijk alles wat we tot nu toe hebben meegemaakt... Het zit tegen de pijngrens aan. Die van Lies is iets aardiger voor Europese smaakpapillen, maar er moet aardig wat Dos Equus overheen! We hoeven niet eens na te denken waar we de "koffie" eens zullen nuttigen, Los Machados is nog steeds in feeststemming. Dus nemen we plaats bij El Cielo en drinken "koffie" en bier, en aan de overkant drinken we meer bier, en nog meer bier, en uiteindelijk wandelen we lacherig en voldaan terug naar La Siesta.

naar top pagina