Niets blijft ononderzocht, de laatste tijd. Alles wordt gerubriceerd, beschreven, in statistiekjes, grafiekjes en tabelletjes ondergebracht, en uiteindelijk gepubliceerd.

Wetenschappers plaatsen microchips en/of zendertjes in of op allerlei diersoorten, teneinde te volgen waar en hoe ze de stress van deze ingreep te boven komen en daarna hun leven leiden.

Zo weet men inmiddels dat de Geelgekuifde Boomklever het liefst nestelt aan de zuidzijde van de Rode Beuk, en de trek van de makreel is minutieus in kaart gebracht.

Onbetaalbare ruimtesondes leren ons dat Venus best bewoonbaar zou zijn als het er een dikke 350 graden koeler was en als de dampkring niet zo giftig was, en dat het niet handig is om op Pluto te willen staan.

Leuk om te weten allemaal.

Eten is altijd een fijn onderwerp kennelijk, want op dat vlak onderzoekt men wat af. De bevindingen worden ook gepubliceerd in allerlei media, ter lering van de consument.

Zo weten wij inmiddels dat koffie een opwekkend middel is (goh!) en dat het eten van veel rood vlees tot agressie leidt.

Of misschien eten agressieve mensen meer rood vlees.

Van komkommer kan je heel erg ziek worden, als je tenminste een paar jaar lang consequent zes kilo komkommer per dag eet; in kalkoen, zo las ik, zit een slaapverwekkende stof.

Deze laatste is denkelijk gebaseerd op het gedrag van de disgenoten na een kerstdiner, en misschien is het slaapverwekkende bestanddeel ook wel te vinden in het dinergezelschap. Maar dat gezelschap is natuurlijk weer niet getest.

Meestal roepen die berichten bij mij meer vragen op dan er antwoorden in de staan. In San Pedro Sula in Honduras bijvoorbeeld, is een groep prostituees aangetroffen die resistent bleek te zijn voor AIDS. Dát was nog eens goed nieuws, juichte het persbericht, een grote stap voorwaarts in de zoektocht naar een medicijn.

En ik maar piekeren hoe ze dat nou zo zeker weten.

Zijn die dames allemaal door een hedendaagse Dr. Frankenstein geïnjecteerd met het virus? Hebben ze allemaal Freddy Mercury, Liberace, Manfred Langer, René Kleijn en Rock Hudson op bezoek gehad, en nu zijn ze nog steeds gezond?

Als een stuk of honderd hoeren géén AIDS hebben zijn ze dus resistent… ik zou eerder denken dat ze geluk hebben gehad, óf dat de distributie van condooms ter plaatse goed geregeld is, óf dat de dames wellicht nooit klanten hebben.

Een enkele keer is zo’n onderzoek wel nuttig in het dagelijks leven. Eens in de 37 uur wordt er een moord gepleegd in Nederland, heeft het CBS becijferd.

Dat is wel prettig, zo’n wetenschap kan je leven redden: "Hé Lies, Ga je mee naar de bioskoop?" "Alleen als we naar de late voorstelling gaan, om tien minuten over acht wil ik graag even onder mijn bed liggen".

Maar "Internet maakt depressief" blijkt pertinent onwaar. Ik heb mijn best gedaan, maar het websurfen had op mijn humeur maar één keer in de twee maanden een minder positief effect.

"Vrouwen vinden mannen lekkerder ruiken als ze ongewassen zijn" was er ook eentje waarvan ik dacht: aan wie hebben ze dát gevraagd? En meer nog: aan wie is geroken?

En "Mannen leven korter dan vrouwen omdat ze meer aan seks denken", hoe is dat gemeten? Moesten de ondervraagden turven? In de koffiepauze en in de rij bij de supermarkt hun score bijhouden, ik zie het voor me. Wordt er bij dergelijke vragenlijsten ook rekening mee gehouden dat er een hele groep mensen is die dat soort vragen niet zou beantwoorden?

De groep mensen die niet mee wil doen aan enquêtes en interviews houdt er misschien over veel dingen ook een andere mening op na dan de "representatieve groep" waar de wetenschap haar data uit peurt. Om te beginnen hebben ze al een andere mening over het meewerken aan een onderzoek of enquête.

Zeker als het om zulke persoonlijke zaken gaat als: hoe vaak denk je aan seks, en wanneer ga je dan dood.