De broer van die man, verwikkeld in een scheiding, is twee weken daarvoor door zijn bijna-ex vrouw beschuldigd van incest. En of die beschuldiging terecht is of niet (de man gelooft pertinent in de onschuld van zijn broer) het heeft de manier waarop de man zelf met zijn dochtertje omgaat verpest.

Want, vertelt hij, dan kruipt ze bij me in bed, en ik kan alleen maar denken: Is dit goed? Kan ik haar wel knuffelen, of kietelen, of zou ik daar problemen mee krijgen? Door de situatie van zijn broer ziet hij de meest akelige dingen voor zijn geestesoog, en spontaan aanraken durft hij zijn eigen kind eigenlijk niet meer.

Zijn grootste vrees is niet dat zijn dochtertje of zijn echtgenote hem ooit vals zullen beschuldigen. Hij vreest alleen dat zijn eigen normen niet blijken te kloppen, net zoals zijn broer, een doodgoeie kerel, die nu opeens een verkrachter genoemd wordt.

Als boze puberdochter, of nog bozere bijna-ex is een beschuldiging van misbruik een machtig wapen. Wel of niet terecht beschuldigd gaat de vader toch maatschappelijk onderuit. Geen wonder dat je dus, als man, wel vier keer nadenkt voor je je -toch al opstandige- dochter van veertien een zoen geeft. Of je vijfjarige de kieteldood geeft op zondagochtend in bed.

En juist dat maakt het leven een stuk minder leuk. Door de negatieve bijklank van intimiteit (het woord intimiteit gaat bijna altijd vergezeld van het woord ongewenst tegenwoordig) durft niemand iemand anders zomaar aan te raken, bang dat het verkeerd wordt opgevat.

Doordat je overal, via allerlei media met seks wordt geconfronteerd wordt het iets alledaags, gewoons, maar de seks van de videoclipjes van MTV, de seks van Menno Buch, de zwoele blikken van de dames op Internet; het is puur seks, het heeft weinig met liefde te maken. Nog minder met intimiteit.

Aanraken wordt op die manier teruggebracht tot seks, óf intimidatie. Gewone alledaagse liefde of gewoon genegenheid verkoopt tenslotte niet zo goed.

We zijn er al angstig goed aan gewend, aan die verkilling, Ruud uit de serie Big Brother geneerde zich niet voor zijn behoefte om af en toe te knuffelen, en werd er mee geparodieerd en belachelijk gemaakt. Men deed wat gegeneerd over hem, en er werd druk gespeculeerd of hij niet toch "gewoon" op seks uit was.

Vrijwel iedereen kent het zielige verhaal van het baby-aapje dat moederloos werd, en wegkwijnde uit gebrek aan contact en liefde. Het kreeg eten en drinken genoeg, maar stierf uiteindelijk aan knuffel-armoede.