Vlinders
Home ] Up ] Vader ] Dag Zappa ] Avontuur ] Wild ] Boos ] 46 kilometer ] Syntax-error ] Stendershope ] Onderzoek ] Sorry ] Griekenland ] Rijk ] [ Vlinders ]

 

Tijd voor vlinders

Ik kijk nooit TV.

Natuurlijk is dat niet helemaal waar. Voetbal kijk ik nog wel als het een belangrijke wedstrijd is en ik heb niks beters te doen. En soms ben ik te duf om iets uit te voeren, en dan zit ik wat wezenloos te staren naar de beeldbuis, ik neem niet op wat er te zien is, maar de gedachte dat ik op de bank zit en helemaal niks doe vind ik vervelend.

Dan "kijk ik TV" dus. Meestal vind ik het een opdringerig medium, en men gaat er vanuit dat de gemiddelde kijker een IQ heeft dat kleiner is dan zijn schoenmaat. Vanavond na de koffie met een beetje fors uitgevallen grand marrnier was het dus weer eens zo ver, ik zapte langs wat kanalen.

Ik ben zelfs in deze toestand nog wel selectief, ik moet er niet aan denken om zelfs maar halfslaperig naar Menno Buch te kijken om maar eens een dwarsstraat te noemen. Ik belandde bij zo’n uitzending die mij altijd wel ergert als ik het al zie: zo’n verkoopprogramma.

Mensen die met een overdreven enthousiasme onwaarschijnlijke producten aanprijzen. In dit geval begreep ik wel dat het een verkoopprogramma was, maar wat het product dit keer was, was me niet meteen duidelijk.

Spreker: een man die een cursus of een soort van leermethode had ontwikkeld, waarbij je gedrukt materiaal in een enorm tempo tot je kunt nemen. Hij sprak van 1000 bladzijden per uur. Ik bleef toch wel geinteresseerd kijken, ik lees graag, maar neem er de tijd vaak niet voor. Maar toen haalde de man een biologieboek erbij als voorbeeld.

Zeker duizend bladzijden, zei hij, en demonstratief bladerde hij erdoor om te laten zien hoe veel informatie er in zoveel bladzijden zit.

Hij stopte met bladeren bij een illustratie, en praatte lustig door over zijn methode, maar ik bleef naar dat boek kijken.

Een foto van een vlinder, een dagpauwoog zo te zien. Zou die man die vlinder zien als hij dat boek "leest"? Ongetwijfeld is zijn methode goed genoeg om de informatie "vlinder" in zijn hoofd achter te laten als hij langs die bladzijden raced.

Misschien zelfs "dagpauwoog". Maar zou hij die blauwe vlekken zien, de metalige weerschijn? Zou het hem hoe dan ook ergens raken, zo iets moois tijdens het driftig bladeren? Hij staat er niet bij stil dat het een wondertje is, zo’n vlinder. Hij gunt zich geen tijd om even terug te denken aan de laatste keer dat hij zo’n vlinder in zijn achtertuin zag zitten, die mooie warme dag in Juni. Allemaal dingen die ik denk bij het zien van die foto. Ik denk dat hij zowiezo nooit zo’n vlinder in zijn tuin heeft gezien, om de simpele reden dat hij geen tijd neemt om te kijken.

En stel je eens voor, oorlog en vrede in drie kwartier… Connie Palmens I.M. in iets meer dan een half uur… wat een armoede. Geen tijd om in de lach te schieten om de zoveelste keer dat Adriaan en Olivier de monumentale trap van het stadhuis van Rittenburg in puin rijden, want ondertussen had je vijftien bladzijden kunnen lezen.

Deze man maakt het genieten ondergeschikt aan de tijd. Hij heeft zo’n haast dat hij aan de werkelijk belangrijke dingen in het leven voorbij gaat. Dat doen we denk ik allemaal teveel. Het moet maar eens afgelopen zijn besluit ik ter plekke.

Zap. TV uit.

Ik ga naar de vlinders kijken.

Of naar de sterren, want het is jammer genoeg wat laat voor vlinders.