Het schema van deze morgen is
behoorlijk strak, dus staan we vroeg op. Jan doorloopt zijn insmeerschema, en we nemen de
zwemspullen mee. Eerst gaan we ontbijten bij Fonda ste Clara. Daarna steken we schuin over
naar het strand waar ooit het toerisme in deze streek begon en waar Jack Kerouac
ongetwijfeld inspiratie voor zijn meesterwerk opdeed.
Omkleden is eventjes een kwestie, maar lukt prima op de
ouderwetse manier. Het strand loopt eerst steil af, maar daarna is er een hele brede
zandbank. Dat geeft een hele andere golfslag… en voor het eerst zien we ook vissen
onder water. Een uurtje gunnen wij ons maar in dit heerlijke water, dan hijsen wij ons
weer in de kleren en spoeden ons naar het hotel, waar we het zand van ons af douchen, de
rugzakken verder inpakken en nog eens met een diepe zucht het uitzicht vanaf het
balkonnetje tot ons nemen.
Dan checken we uit, verzamelen de spullen uit de kluis en stoppen die weer op diverse plaatsen onder onze kleding. We mogen de rugzakken nog even stallen in het hotel, terwijl wij in straf wandeltempo naar de markt gaan om het kapotte T-shirt te ruilen. Onderweg stoppen we wel nog even voor nog zo’n heimweeverwekkend kopje espresso. Bij Hotel La Siesta voor de deur wuiven we een Pulmonia neer, die ons naar de busterminal brengt. Inderdaad is dit een hele andere plaats dan die waar we aankwamen!
We hebben nog een uurtje wachttijd, waarin we een zoet broodje kopen en nog even internetten. En dan verlaten we Mazatlán voor een rit van acht uur en ruim 500 km. Lies slaapt een aardig stuk van de rit want Oh vreugde, de video is stuk
In
Guadalajara, zo besluiten wij, zullen we hotel El Parador nemen dat naast de -overigens
gigantisch grote- busterminal is.
Dan kunnen we de volgende dag de stad nog een halve dag bekijken, en de zware tassen in dat hotel laten. Dat hotel blijkt echter niet meer te bestaan, in plaats daarvan adverteert Hotel Serena, dat het kennelijk heeft overgenomen, op grote borden met prijzen van 160 peso voor een kamer. Bij de incheckbalie blijkt het meer dan het dubbele… als we informeren hoe die explosieve prijsstijging zomaar kan zegt de receptionist dat de prijzen op de borden exclusief belasting zijn… yeah, right! Maar hij zakt wel meteen een aardig stuk in zijn prijs, dus blijven we maar.